Μελαγχολικό #1

Πετάω σε σύννεφα από θειάφι και κάρβουνο.
Κολυμπάω στα σωθικά ενός αστεριού.
Γίνομαι χίλια κομμάτια και παίζω κρυφτό με τον εαυτό μου.
Σε βλέπω εκεί,ανάμεσα στον εγωϊσμό και την εσωστρέφεια μου,
να μου χαμογελάς με τα γκρίζα σου χείλη.

Ένα κομμάτι μου, δε θα το βρώ ποτέ,
γιατί το πήρες και το σφράγισες πίσω από βροχερά μάτια.
Με κοιτάς, μα δεν είμαι εδώ.
Με φιλάς, μα κάτι λείπει.

Και πέφτει ένα δάκρυ, και γίνεται ποτάμι,
και το ποτάμι θάλασσα και μας πνίγει μέσα της.
Και πνίγει και τον ήλιο, ένα τελευταίο ηλιοβασίλεμα,
μια σπίθα σε μια άβυσσο.

Τα χέρια μου μουδιάζουν καθώς χορεύεις γύρω μου.
Τα πνευμόνια μου γεμάτα νερό και χώμα και λάσπη.
Τα πνευμόνια σου γεμάτα δάκρυα και ψέμα.
Δυο ζευγάρια μάτια σε μια γέφυρα, δυο αναστεναγμοί σ'ένα κρεβάτι,
δυο "σ'αγαπώ" λίγο πριν φύγω.

Τι άλλο θα σ'αφήσω να προδώσεις?

Mια εικόνα, ένας χαιρετισμός, λίγες σκέψεις

Κοιτάω έξω απ'το βρώμικο παράθυρο του λεωφορείου. Μουσική στα αυτιά μου. Μουσική που αξίζει να την ακούς πολύ περισσότερο από τους ανθρώπους. Η μουσική δε σκοτώνει. Η μουσική δεν εκμεταλλεύεται. Η μουσική δεν πληγώνει. Μακάρι να μπορούσα, όπως κλείνω τους ήχους αυτού του κόσμου κάπου μακριά,έτσι να μπορούσα να κλείσω και τις εικόνες,τις σκέψεις, τις πραγματικότητες που γεννά αυτός ο κόσμος.

Κοιτάω έξω απ το παράθυρο.

Γίνομαι ένα με αυτό. Ο κόσμος γύρω αλλοιώνεται, μόρια που ταλαντώνονται σαν υστερικά. Αφήνομαι ελεύθερος. Για μια στιγμή πετάω στο διάστημα. Κοιτάω τον ήλιο από τόσο κοντά. Πάντα αναρωτιόμουν τι αξία έχει ένα ηλιοβασίλεμα στην επιφάνεια του ήλιου. Το φως με διαπερνάει, τα σωθικά μου φλέγονται και πριν χαθώ στην ανυπαρξία, κάθε κύτταρο του σώματος μου γίνεται ένα ζωντανό πυροτέχνημα,μια αχτίδα απόκοσμου φωτός.

Είμαι ο Γιώργος και, σήμερα, 2 Μαρτίου 2010 βρίσκομαι στην 6498η ημέρα της ζωής μου. Όποιος ξέρει να "διαβάζει" έχει ήδη μάθει πολλά για μένα από τις λίγες σκέψεις που έγραψα παραπάνω.
Είναι το πρώτο μου post εδώ πέρα, οπότε είπα να πω ένα γεια.
Urmm..
Γεια!


Stay tuned.

*Η φωτογραφία λήφθηκε σ'ένα δωμάτιο ξενοδοχείου του Mestre,Italy. Απεικονίζεται η αύρα του συμμαθητή μου, Δημήτρη.