Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Mια εικόνα, ένας χαιρετισμός, λίγες σκέψεις


Κοιτάω έξω απ'το βρώμικο παράθυρο του λεωφορείου. Μουσική στα αυτιά μου. Μουσική που αξίζει να την ακούς πολύ περισσότερο από τους ανθρώπους. Η μουσική δε σκοτώνει. Η μουσική δεν εκμεταλλεύεται. Η μουσική δεν πληγώνει. Μακάρι να μπορούσα, όπως κλείνω τους ήχους αυτού του κόσμου κάπου μακριά,έτσι να μπορούσα να κλείσω και τις εικόνες,τις σκέψεις, τις πραγματικότητες που γεννά αυτός ο κόσμος.

Κοιτάω έξω απ το παράθυρο.

Γίνομαι ένα με αυτό. Ο κόσμος γύρω αλλοιώνεται, μόρια που ταλαντώνονται σαν υστερικά. Αφήνομαι ελεύθερος. Για μια στιγμή πετάω στο διάστημα. Κοιτάω τον ήλιο από τόσο κοντά. Πάντα αναρωτιόμουν τι αξία έχει ένα ηλιοβασίλεμα στην επιφάνεια του ήλιου. Το φως με διαπερνάει, τα σωθικά μου φλέγονται και πριν χαθώ στην ανυπαρξία, κάθε κύτταρο του σώματος μου γίνεται ένα ζωντανό πυροτέχνημα,μια αχτίδα απόκοσμου φωτός.

Είμαι ο Γιώργος και, σήμερα, 2 Μαρτίου 2010 βρίσκομαι στην 6498η ημέρα της ζωής μου. Όποιος ξέρει να "διαβάζει" έχει ήδη μάθει πολλά για μένα από τις λίγες σκέψεις που έγραψα παραπάνω.
Είναι το πρώτο μου post εδώ πέρα, οπότε είπα να πω ένα γεια.
Urmm..
Γεια!


Stay tuned.

*Η φωτογραφία λήφθηκε σ'ένα δωμάτιο ξενοδοχείου του Mestre,Italy. Απεικονίζεται η αύρα του συμμαθητή μου, Δημήτρη.